Brève n° 263
Versins grecques des deux ENS
Sujet ENS-LSH (2009)
Version
grecque (3 heures)
Socrate
fait un éloge ironique des deux sophistes Euthydème et Dionysodore, dont il
vient d’entendre le discours.
Ἐγὼ μὲν οὖν καὶ αὐτὸς οὕτω
διετέθην
ὥστε
ὁμολογεῖν
μηδένας
πώποτε
ἀνθρώπους
ἰδεῖν οὕτω
σοφούς,
καὶ
παντάπασι
καταδουλωθεὶς ὑπὸ τῆς
σοφίας
αὐτοῖν ἐπὶ τὸ ἐπαινεῖν τε
καὶ
ἐγκωμιάζειν
αὐτὼ ἐτραπόμην,
καὶ
εἶπον·
ὦ
μακάριοι
σφὼ
τῆς
θαυμαστῆς φύσεως, οἳ
τοσοῦτον
πρᾶγμα
οὕτω
ταχὺ
καὶ
ἐν
ὀλίγῳ χρόνῳ ἐξείργασθον.
Πολλὰ
μὲν
οὖν
καὶ
ἄλλα
οἱ
λόγοι
ὑμῶν
καλὰ
ἔχουσιν,
ὦ
Εὐθύδημέ τε
καὶ
Διονυσόδωρε· ἐν δὲ τοῖς καὶ τοῦτο
μεγαλοπρεπέστατον,
ὅτι
τῶν
πολλῶν
ἀνθρώπων
καὶ
τῶν
σεμνῶν
δὴ
καὶ
δοκούντων
τὶ
εἶναι
οὐδὲν ὑμῖν μέλει, ἀλλὰ τῶν ὁμοίων ὑμῖν μόνον. Ἐγὼ γὰρ εὖ οἶδα ὅτι
τούτους
τοὺς
λόγους
πάνυ
μὲν
ἂν
ὀλίγοι ἀγαπῷεν ἄνθρωποι
ὅμοιοι
ὑμῖν, οἱ δ' ἄλλοι
οὕτως
νοοῦσιν[1]
αὐτούς ὥστ' εὖ οἶδα ὅτι αἰσχυνθεῖεν ἂν μᾶλλον
ἐξελέγχοντες
τοιούτοις
λόγοις
τοὺς
ἄλλους
ἢ
αὐτοὶ ἐξελεγχόμενοι.
Καὶ
τόδε
αὖ
ἕτερον
δημοτικόν τι καὶ πρᾷον ἐν τοῖς λόγοις·
ὁπόταν
φῆτε
μήτε
καλὸν
εἶναι
μηδὲν
μήτε
ἀγαθὸν πρᾶγμα
μήτε
λευκὸν
μηδ' ἄλλο
τῶν
τοιούτων
μηδέν,
μηδὲ
τὸ
παράπαν
ἑτέρων ἕτερον[2],
ἀτεχνῶς μὲν τῷ ὄντι
ξυρράπτετε
τὰ
στόματα
τῶν
ἀνθρώπων, ὥσπερ
καὶ
φατε.
PLATON
[non
précisé : Euthydème, 303b-303e]
***
Sujet
ENS (2009)
Version
grecque (4 heures)
Un amour honnête
Eschine, qui accuse
Timarque de s’être prostitué dans sa jeunesse, a appris que son adversaire
allait faire monter à la tribune un homme important afin de dénoncer son
hypocrisie. Il se défend donc par avance contre cette charge.
Κἀνταῦθα δή
τινα καταδρομήν, ὡς ἀκούω, μέλλει
περὶ
ἐμοῦ
ποιεῖσθαι,
ἐπερωτῶν, εἰ οὐκ αἰσχύνομαι,
αὐτὸς μὲν ἐν τοῖς
γυμνασίοις ὀχληρὸς ὢν καὶ πλείστων
ἐραστὴς
γεγονώς,
τὸ
δὲ
πρᾶγμα
εἰς
ὄνειδος
καὶ
κινδύνους
καθιστάς. Καὶ, τὸ
τελευταῖον, ὡς ἀπαγγέλλουσί τινές μοι,
εἰς
γέλωτα
καὶ
λῆρόν
τινα προτρεπόμενος
ὑμᾶς, ἐπιδείξεσθαί μου
φησὶν
ὅσα
πεποίηκα
ἐρωτικὰ εἴς
τινας ποιήματα, καὶ
λοιδοριῶν τινων
καὶ
πληγῶν
ἐκ
τοῦ
πράγματος,
αἳ
περὶ
ἐμὲ γεγένηνται,
μαρτυρίας φησὶ παρέξεσθαι.
Ἐγὼ δὲ οὔτε ἔρωτα
δίκαιον
ψέγω,
οὔτε
τοὺς
κάλλει
διαφέροντάς
φημι πεπορνεῦσθαι,
οὔτ᾽ αὐτὸς ἐξαρνοῦμαι
μὴ
οὐ[3]
γεγονέναι
ἐρωτικός καὶ ἔτι
καὶ
νῦν
εἶναι,
τάς
τε ἐκ
τοῦ
πράγματος
γιγνομένας πρὸς ἑτέρους
φιλονικίας καὶ μάχας
οὐκ
ἀρνοῦμαι
μὴ
οὐχὶ
συμβεβηκέναι μοι.
Περὶ
δὲ
τῶν
ποιημάτων
ὧν
φασιν οὗτοί με
πεποιηκέναι, τὰ μὲν ὁμολογῶ, τὰ δὲ ἐξαρνοῦμαι
μὴ
τοῦτον
ἔχειν
τὸν
τρόπον
ὃν
οὗτοι
διαφθείροντες
παρέξονται.
Ὁρίζομαι
δ᾽
εἶναι
τὸ
μὲν
ἐρᾶν τῶν
καλῶν
καὶ
σωφρόνων
φιλανθρώπου πάθος
καὶ
εὐγνώμονος
ψυχῆς,
τὸ
δὲ
ἀσελγαίνειν
ἀργυρίου
τινὰ
μισθούμενον
ὑβριστοῦ καὶ ἀπαιδεύτου ἀνδρὸς ἔργον·
καὶ
τὸ
μὲν
ἀδιαφθόρως ἐρᾶσθαί
φημι καλὸν εἶναι, τὸ δ᾽ ἐπαρθέντα
μισθῷ
πεπορνεῦσθαι αἰσχρόν.
ESCHINE
[non
précisé : Contre Timarque,
135-137]
DATE DE PUBLICATION EN LIGNE : 14 MAI 2009